சிறுமி நேயா

 

அப்பா
நான் உங்களைக் கொலை செய்யப் போகிறேன்
சரி மகளே
முத்தம் தா

இல்லையப்பா….. குருதி கசிய
சரி மகளே
முத்தம் தா

அப்பா…..
உங்கள் உடலைச் சிதைத்து
சரி மகளே
முத்தம் தா

அப்பா……
அப்பா…..
நிஜமாகவே
சரி மகளே
முத்தம் தா

அப்பா
இந்த விளையாட்டு பிடிக்கவில்லை
வேறு விளையாட்டு சொல்லித்தாருங்கள்

சரி மகளே
முத்தம்
தா………

சபிப்பது பற்றிய
ஞானத்தைக் கற்றுக்கொள்கிறேனே அப்பா
அடம் பிடிக்கிறாள் நேயா

விழிகள் குமைய
அனுப்பிவைத்தேன் அவளை

என் முகத்தில் அறையுங்கள்
அவளை
அவளை
சாத்தானுக்கு அறிமுகஞ்செய்தேன்

நகங்களை நீட்டாதே
விழிகளின் நிறம் மாற்று
அவள் சிறுமி

அறிவுரைகளை சாத்தானின் பாதங்களில்
வேண்டுகோளாய் கொட்டி
வீடு திரும்பினேன் கண்ணீர் துணையுடன்

விரல்கள் உலரும் முன்
வீட்டுக்கு வந்தாள் சிறுமி நேயா குதித்தபடி
சாத்தான் நிழல் போல் பின்னால் நின்றான்
வழியனுப்ப வந்ததாகவும்
அவள் சிறுமியென்றும் சொல்லி அகன்றான்

பிறிதொரு நாள்
அலுவல வேலையாய் நகரத்தைக் குறுக்காகக் கடக்கையில்

நடைவீதியில் நின்று
சாத்தான் அனைவருக்காகவும்
ஆசிர்வதித்துக் கொண்டிருந்தான்

துரோகம் மயக்கும் விழிகளுடன் வருகை புரிகிறது
தனிமையில் பற்றியெரியும் என் அறையை நோட்டமிடுகிறது

நளினமான உடலசைய கதவைத் தட்டுகிறது
திறந்த கதவின் வழியே வசந்தம் பீறிட்டு வீச
மயங்கிச் சரியும் துரோகத்தை அணைத்துக்கொள்கிறாள்
சிறுமி………

அறைக்குள் நுழையும்
நான்
விசித்திர சப்தம் கேட்கிறேன்

ஒரு
குடம்
தண்ணீர் ஊற்றி
ஒரு
வனம் பூத்ததே

என் விரல்கள் உதற
செவிக்குள் தாவரம் பூக்க

துரோகத்தை
புல்லாங்குழலாக்கி
என்
உதட்டில் பொருத்துகிறாள்
நேயா………

மீன்களை மயக்கி நித்திரை கொள்ளச் செய்யும்
குளமொன்றிற்கு
முத்தம் தருகிறாள்
மகள்
நேயா……

குளம்
கடலாக
திமிங்கலங்கள்
விழித்தெழுகின்றன…..

அறை அதிர
சுண்டு விரலால் கதவு தட்டும் சப்தம்
முழு மௌனம் கொண்டு
தாழ் நீக்குகிறேன்

சூரியனின் ஒரு துண்டை வாயில் கடித்தபடி
ஒளித்திவலை வழிய அவன்
நண்பன்.. மற்றும் வீரியமிக்க எதிரி

வழியும் நீரை புறங்கையால் துடைத்தபடி
கால்களை நிதானித்து மாற்றி
எங்கே உன் சிறுமி
பார்க்க வேண்டும் அவளை

கனவுகள் குழம்ப
மரையில் அமர்கிறேன்

என்விழிகள் பார்த்தவனின் கைத்தொலைபேசி ஒலிக்க
சாவகாசமாய் கையில் எடுத்து
பதில் வாங்க காதில் பொருத்துகிறான்

எங்கே போனாய்
நான் உன் அறையில்….
சிறுமியின் குரல்
அறையை நிறைக்க
மயங்கிச் சாய்கிறான்

அவனுக்கு
சிறுமியென்றே அவளை விவரித்திருந்தேன்

சொல்லியிருக்க வேண்டும்
அவளுக்கு விலாப்புறம் இரண்டு சிறகுகள்
மற்றும்……….

உனது
பிரியத்தை சுவைத்துப் பார்க்கிறேன்
மகளே
அது கரிய நதிபோல என் உடலை நனைக்கிறது

தலைக்கு மேல் பறக்கும் பறவையொன்றிற்கு
பெயரில்லை

என் கனவில் அதற்கு உன் பெயரைச் சூட்டுகையில்
அது
தவிர்க்கவியலா துக்கத்தில் ஒரு பிடி எழுத்தாய்
என் பெயரை அடிநாவில் உச்சரிக்கிறது

கனத்த மௌனத்தோடு அறைக்குத் திரும்புகையில்
மகளே
உன் கொலுசுகள் தூக்குக் கயிறாய் விதரனத்;தில் தொங்குகின்றன

ஏமாற்ற முடியாத தூரத்தில் விழிகளை பூக்க வைக்கிறாய்
விரல்கள் காற்றில் உலர மெய் மறக்கிறேன்

என் மனைவியின் பற்கள் கண்ணளைக் கூச வைக்கின்றன
அவள் இனிமையானவள்

மகள்
நீ பருவமடைந்தபின் அவள் தனிமையில் புணர்கிறாள்
வெளிச்சம் பாய்ச்சும் உன் கேள்விகளுக்கு முன்
தன்னுடலைத் திறக்கத் தயங்கும் அவளைக் காண்கிறேன்

அறியமாட்டாய்
நடுப்பகலொன்றில் பதில் தர முனைந்த
என் நாவை
ருசி மிக்க மிட்டாயென அவள் ருசிக்கத் தொடங்கிவிட்டாள்

அடிநாக்கில்
எழுதிய உன் பெயர் குறுவாளாய் சிவக்க
உறிஞ்சப்படும் உமிழ்நீரில் உருகி வழிவது
யார்
உடல் …..

பருகக் கொடுத்திருந்தேன்
ஒரு
குவளை வானத்தை

தவழும் மதிய வெயிலொன்றில்
பிரியமாய் வலம் வரும் பூனையொன்றையும்
அனுப்பியிருந்தேன்

விடுமுறை நாளொன்றில் வந்து சேர்என்றவளின்வீட்டுக்கதவைத் தட்ட

உடலெங்கும் ரோமத்தோடும்
மதுவருந்தித் துள்ளும்
கண்களோடும்
திறக்கிறான்
கதவை
புத்தன்.

இந்தக் காலத்தில்
பெண்களின் கல்வி மிக அவசியம்
மேலும்…..

தலைமை ஆசிரியர் வெகு கவனமாகப் பேசுகிறார்

மகள் நேயா
இறகுகளை என் மடியிலிட்டு அமர்ந்திருக்கிறாள்

நல்லது… சிறுமி இன்றிலிருந்து எங்கள் வசம்
உள்ளங்கையை தன் மார்பில் வைத்து புன்னகைக்கிறாள்

கண்ணீரை அடக்கிக்கொண்டு முனங்குகிறேன்
இல்லை ….. சொற்ப நேரம்
நீங்கள் முனங்கினீர்களா என்ன
ஆதுரமாகக் கேட்கிறார்

இல்லை …..
சிறுமியறிவாள் என் புலன்களை

மெதுவாக தனது மேஜை இழுப்பறையைத் திறக்கிறார்
கனங்கூடிய கத்திரிக்கோலொன்றை மேஜையில் விரித்து வைக்கிறார்
காதுகள் பஞ்சடைகின்றன

நல்லது .. ஓர் இனிய வேண்டுகோள்
சிறுமியைப் பறவை இனமென்றே பதிவு செய்திருக்கிறேன்
இருப்பினும் ….

இருப்பினும்
சிறகுகள் சுதந்திரம் பேசும் வாய்கள் கொண்டவை
கத்தரித்து விடலாமா …..

வேண்டுகோள் அறைச்சுவர்களை விரிசலடையச் செய்கிறது

சிறுமி
எனது இடுப்பில் சுற்றி இடித்து
கண்களால் தலைமை ஆசிரியரின் விலாவைக் காண்பிக்கிறாள்.